پیشنهاد انتخاب روز تولد «محمدرضاشجریان» به عنوان «روز ملی
موسیقی» توسط دولت کودتا شاید برای بسیاری عجیب و بهت آور بود. اما بررسی نحوه
تعامل آقای شجریان با دولت کودتا در 3 سال اخیر نشان می دهد که این انتخاب خیلی
عجیب نیز نبوده است. آقای شجریان در انتخاب میان دولت کودتا و جنبش سبز مردد مانده
است و این تردید و دودلی استاد آواز ایران ریشه ای طولانی دارد. آقای شجریان طی
دهه های گذشته همواره در شک و تردید به سر برده است. وی بین سنت ومدرنیسم مانده
است. از یک طرف تمدن پیشرفته غرب و زندگی در کشورهای پیشرفته غربی مانند آمریکا و
کانادا را انتخاب کرده، اما از سوی دیگر همچنان پایبند رفتارهای سنتی و حتی شبه
مذهبی است. انتخاب همسری جوان و با فاصله سنی زیاد و طلاق همسر نخست به بهانه عدم
سنخیت (پس از چند دهه زندگی مشترک) نشان از اعتقاد وی به رفتارهای سنتی و
واپسگرایانه دارد. در سیاست نیز وی رفتاری مذبذبانه داشته، به گونه ای که نه سیخ
بسوزد و نه کباب. در خارج کشور با رسانه های سبز مانند بی بی سی و صدای آمریکا
تندترین مصاحبه ها را علیه کودتاچیان و حمایت از جنبش سبز صورت می دهد و به فاصله
چند ماه بعد بدون هیچ مانعی از سوی دستگاه گشتاپوی کودتا وارد ایران شده و مجدداً
به راحتی خارج می شود. این سریال در طی این 3 سال چندین بار تکرار شده و آخرین
سکانس آن همین الان در تهران در حال اجرا است. همواره این سئوال وجود دارد که دولت
کودتا که از کهنسالان حامی جنبش سبز نگذشته و در مواقع مختلف آنها را روانه شکنجه
گاههای خود نمود (مانند سحابی، ابراهیم بزدی و...) چگونه است که از درشت گویی های
شجریان علیه خود می گذرد؟ آیا شجریان تطمیع دستگاه اطلاعاتی و امنیتی کودتا شده و
باید در آینده نزدیک منتظر مداحی شجریان در رسانه میلی یا مصاحبه مدحی گونه وی باشیم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر